De Syrisch-orthodoxe Kerk (Syrisch: ܥܕܬܐ ܣܘܪܝܝܬܐ ܬܪܝܨܬ ܫܘܒܚܐ ʿIdto Suryoyto Triṣuṯ Šuḇḥois) de Kerk van de Syrische christenen (vaak Suryoye, soms Arameeërs, soms ook Assyriërs genoemd). Zij behoort tot de Oriëntaals-orthodoxe Kerken.
Voor de oorsprong van de Syrisch-orthodoxe Kerk kan verwezen worden naar Handelingen van de Apostelen 11:26, waar wij lezen dat de volgelingen van Jezus in Antiochië christenen werden genoemd. Deze Kerk was de eerste buiten Palestina en werd - volgens de traditie - gesticht door de apostelen. Het hoofd was de apostel Petrus, die volgens dezelfde traditie, in Antiochië zijn ‘apostolische stoel’ vestigde en deze later verplaatste naar Rome, waar hij nog altijd gevestigd is. Toen andere volkeren zich tot het christelijk geloof bekeerden, namen ze de naam ‘Syriërs’ over als aanduiding voor ‘christenen’. De Syrische christenen wonen in diverse landen in het Midden-Oosten (Israël, Syrië, Libanon, Irak) en in Turkije. Zij wonen ook in Europa en Noord-Amerika. De liturgie is in het Aramees. Aramees behoort tot de Semitische talen en wordt tot de dag van vandaag in de kerkelijke boeken gebruikt. Aramees zou de taal geweest zijn die Jezus Christus sprak.
De geschiedenis van de Kerk[]
Zoals reeds hierboven vermeld leert de overlevering dat de Kerk van Antiochië is gesticht door Petrus en dat hij haar eerste patriarch was vóór zijn vertrek naar Rome. Petrus zou de pas gestichte Kerk van 37 tot 44 geleid hebben. Het christendom verspreidde zich naar de provinciehoofdstad Edessa. Tur Abdin en omgeving werd volgens de traditie door de apostel Thaddaeus gekerstend. Edessa, Antiochië en Tur Abdin vormen de oorspronkelijke kern van het Syrisch christendom.
Het christendom verspreidde zich verder naar het Oosten tot India en China. De Antiocheens patriarch had ook alle christenen in het verre oosten onder zijn hoede. Daarom draagt de patriarch (ook nu nog) de titel: “Patriarch der Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië en het gehele Oosten”. In India en met name op Sri Lanka bestaan aanzienlijke Syrisch-orthodoxe gemeenschappen, die al in de Oudheid gesticht werden.
Na het concilie van Efeze in 431 splitste een deel van de Syrische Kerk zich af van het, in het Romeinse Rijk zetelende, patriarchaat van Antiochië. Zo ontstond de Oost-Syrische of ‘Nestoriaanse kerk’.
Het concilie van Chalcedon in 451 leidde tot een schisma tussen de West-Syrische kerk en de byzantijnse christenheid. Chalcedon deed uitspraak omtrent de ‘tweenaturenleer’. De Kerk van Antiochië kon zich niet vinden in deze formulering. Zonder het Godmenselijke karakter van Christus op te geven, hielden zij vast aan de eenheid van Christus, ook in zijn natuur. Door hun tegenstanders werden zij daarom 'monofysieten' (aanhangers van de ene natuur van Christus) genoemd. Deze afscheiding ligt aan de basis van het ontstaan van de Syrisch-orthodoxe Kerk.
Vervolgingen van de kant van de Byzantijnen bleven niet uit. Vooral onder de keizer Justinus (519-527) waren ze hevig. Diens opvolger Justinianus (527-565) was meer gematigd. Hij gaf zelfs toestemming tot wijding van monofysitische bisschoppen. Eén van hen was Jacobus Baradaeus. Vooral aan zijn werk is te danken, dat de Syrisch-orthodoxen in de strijd niet ondergingen. Vandaar dat de Syrisch-orthodoxen ook Jacobieten genoemd worden. De hymnen die de kerk tot vandaag nog gebruikt, zijn afkomstig van de heilige St. Efrem de Syriër.
Tot het jaar 518 bleef het patriarchaat in Antiochië. Daarna werd het naar verschillende kloosters verplaatst, o.a. bij Edessa, later Militene, Amida (Diyarbakir), Mardin (tot 1928), Homs en sinds 1959 is het gevestigd in Damascus.
Geloofsbeleving[]
De Bijbel, als het geïnspireerde Woord Gods, is het fundament waarop alle geloofsprincipes berusten. De Overlevering wordt ook erkend. Verder erkent en belijdt de Syrisch-orthodoxe Kerk alleen de credo’s, opgesteld en aanvaard tijdens de eerste drie oecumenische concilies gehouden te Nicea (325), Constantinopel (381) en Efeze (431).
De Syrisch-orthodoxe Kerk is niet onderworpen aan de Paus van Rome. Wel bestaan er oecumenische contacten met de Rooms-katholieken.
De volgende sacramenten maken een essentieel deel uit van het leven van de Aramese en Assyrische christenen: 1) de doop; 2) de heilige olie (chrisma); 3) de eucharistie; 4) de biecht; 5) de priesterwijding; 6) de ziekenzalving; 7) het huwelijk.
Karakteristiek voor de liturgie van de Syrisch-orthodoxen, in de Aramese taal, is het grote aantal anafora (eucharistische gebeden): meer dan zeventig rijke omvangrijke smeekgebeden met daarin de consecratie. Hedendaags beperkt men zich, over het algemeen, tot twee anafora tijdens een viering. Opvallend is ook het aantal vastenperiodes. Men vast streng en onthoudt zich normaliter op woensdag en vrijdag van vlees.
Huidige situatie[]
De huidige patriarch (sinds 1980) is Mor Ignatius Zakka I Iwas. Hij wordt beschouwd als de 122e in de apostolische successie. Hij heeft zijn zetel in Damascus. De Kerk heeft 26 aartsbisdommen.
Volgens bepaalde schattingen telt de gemeenschap wereldwijd ongeveer 6 miljoen leden, sommigen houden het inclusief de Indiase gelovigen op maximaal 10 miljoen. De gelovigen woonden oorspronkelijk vooral in het Midden-Oosten en in India. Inmiddels is deze Kerk wereldwijd present. Het begon met het vertrek van bijna alle vervolgde Suryoye/Assyriërs uit Turkije. Zij ontvluchtten de strijd tussen de Koerdische PKK en het Turkse leger. Velen uit Syrië volgden sindsdien, soms om politieke redenen, vaak uit economische motieven. Zij vonden een nieuw bestaan in Europa, Canada of de V.S.
De Syrisch-orthodoxen in het Westen trachtten de hiërarchie en de infrastructuur opnieuw vorm te geven. Er ontstonden culturele organisaties, federaties en zelfs een wereldoverkoepelend orgaan, te weten de Syriac Universal Alliance en Assyrian Universal Alliance. Talrijke priesters, leraren en diakens werden aangesteld en gewijd.
In 1977 heeft men een voormalig schoolgebouw bij het centrum van Hengelo getransformeerd tot de eerste Syrisch-orthodoxe kerk van Europa. In de Nederlandse streek Twente wonen relatief veel Syrisch-orthodoxe immigranten en vluchtelingen naar schatting zo'n 15.000.
Het spirituele centrum van de Syriërs in Europa bevindt zich in Glane, een klein Twents dorp in de omgeving van Enschede. In het aldaar gevestigd 'Klooster van St. Ephrem de Syriër' resideert sinds april 2007 aartsbisschop Mor Polycarpus Augin Aydin als Syrisch-orthodox leider van de kerk in Nederland. Hij is - in het St. Ephremklooster - de opvolger van Mor Julius Yeshu Çiçek.
Nu zijn er in Nederland 8 Syrisch-orthodoxe parochies, één ervan heeft de Onze-Lieve-Vrouwekerk (Amsterdam) in Amsterdam gekocht.
Externe links[]
- Syrisch-Orthodoxe Kerk
- Klooster St. Ephrem de Syrier, Glane
- Mariakerk, Hengelo
- Moeder Gods kerk, Amsterdam
Zie ook[]
- Lijst van Syrisch-orthodoxe patriarchen van Antiochië
- Lijst van Syrisch-orthodoxe aartsbisdommen van Antiochië
Algemeen: Bekering · Bijbel · Bisschop · Charisma · Dogma · Doop · Evangelie · Feestdagen · Kerk · Laatste Oordeel · Liturgie · Richtingen · Synode · Vergeving · Wederkomst · Zonde
Katholicisme: Biecht · Celibaat · Kapelaan · Kardinaal · Liturgisch vaatwerk · Maria · Mis · Pastoor · Paus · Priester
Orthodoxie: Icoon · Jezusgebed · Kruisverheffing · Patriarch · Pope
Protestantisme: Avondmaal · Belijdenis · Dominee · Kerkenraad · Reformatie
Geschiedenis van het christendom