| Raymond III | ||
| 1140 - 1187 | ||
| Graaf van Tripoli | ||
| Periode | 1152 - 1187 | |
| Voorganger | Raymond II van Tripoli | |
| Opvolger | Raymond IV van Tripoli | |
| Prins van Galilea | ||
| Periode | 1174 - 1187 | |
| Voorganger | Willem II van Bures | |
| Opvolger | Hugo II van Sint-Omer | |
| Vader | Raymond II van Tripoli | |
| Moeder | Hordierna van Rethel | |
zegel van Raymond III
Raymond III van Tripoli (1140 - augustus 1187) ook bekend als Raymond van St Gilles was graaf van Tripoli van 1152 tot 1187 en vorst van Galilea en Tiberias, vanwege zijn huwelijk met Eschiva van Tiberias.
Levensloop[]
Raymond was een afstammeling van Raymond IV van Toulouse, de grondlegger van de kruisvaardersstaat Tripoli. Hij volgde zijn vader Raymond II van Tripoli op 12-jarige leeftijd op, nadat deze vermoord was door Assassijnen. Tot zijn 18e was zijn moeder Hodierna van Tripoli tijdelijk regent. Zij was een dochter van Boudewijn II van Jeruzalem.
In 1160 was de byzantijnse keizer Manuel Komnenos op zoek naar een vrouw in een van de kruisvaartstaten. De twee kandidaten die hem gepresenteerd werden waren Raymond III zijn zus Melisende en Prinses Maria van Antiochië. Eerst werd Melisende uitgekozen, en Raymond moest een enorme bruidsschat bijdragen, terwijl er nog onderhandeld werd over de bruiloft. Ondertussen gingen er de geruchten rond aan het byzantijnse hof dat Melisende (en zelfs Raymond) er van verdacht werd niet de echte dochter van Raymond II te zijn, waarna het huwelijk werd stopgezet. Manuel trouwde daarna met Maria. Raymond die zich opgelicht voelde voor zichzelf en ook zijn zus, reageerde door tegen handelaren en galeivaarders te zeggen, dat het eiland Cyprus een veilige plek was om te plunderen. Zijn zuster Melisende betrad het klooster, waar ze op vrij jonge leeftijd stierf.
In 1164 marcheerde Raymond en Bohemund III van Antiochië naar Harim om het te ontzetten, deze werd belegerd door Nur ad-Din. De kruisvaarders werden verslagen in de veldslag die op 12 augustus volgde. Raymond, Bohemund, Jocelin III van Edessa, Hugo VIII van Lusignan en anderen werden gevangengenomen en geherbergd in Aleppo. Raymond verbleef daar tot in 1173, wanneer er een losgeld van 80.000 gouden dukaten werd neergeteld. Gedurende zijn afwezigheid bestuurde Amalrik I van Jeruzalem als regent zijn graafschap en gaf het geplichtsgetrouw weer uit handen toen Raymond werd bevrijd.
Regent van Jeruzalem[]
In 1174 overleed Amalrik en werd hij opgevolgd door zijn zoon Boudewijn IV, die nog te jong was om te regeren en tevens leed aan lepra. Milos van Plancy, de toenmalige hoofdsenator van Jeruzalem, claimde het regentschap. Maar Raymond arriveerde al snel, en claimde op zijn beurt dat hij een volle neef van koning Amalrik was, en eiste daarom regent genoemd te worden. Raymond werd hierbij gesteund door een aantal baronnen, zoals Humpfrey II van Toron, Balian van Ibelin en Reginald van Sidon. Niet lang daarna werd Milos omgebracht in Akko en Raymond kreeg zijn benoeming.
Raymond trouwde kort daarna met Eschiva van Bures, Prinses van Galilea. Zij was weduwe van Wouter van Sint-Omer en Tiberias, wat Raymond de controle gaf over het noordelijk deel van het koninkrijk Jeruzalem met de daarbij gelegen burcht van Tiberias bij het meer van Galilea. Als regent wees hij Willem van Tyrus aan als kroniekschrijver voor het koninkrijk in 1174 en het jaar erop benoemde hij hem tot aartsbisschop van Tyrus. Raymond trok zijn regentschap terug toen Boudewijn in 1176 meerderjarig werd. Raymond had een huwelijk voor Sibylla van Jeruzalem gearrangeerd met Willem van Monferrat. Willem kwam echter in 1177 te overlijden, een zwangere Sibylla met haar ongeboren zoon Boudewijn V achterlatend.
Overige[]
Omdat Boudewijn IV aan de ziekte lepra leed nam Raymond af en toe nog het regentschap waar, maar toen Boudewijn IV stierf in 1185, werd Raymond opnieuw regent, nu voor de achtjarige Boudewijn V, echter liet hij de verzorging over aan Jocelin III van Edessa. Boudewijn V overleed echter in 1186 te Akko, zijn kist werd naar Jeruzalem gebracht onder begeleiding van zijn grootvader Willem V van Monferrato en Jocelin III, Raymond was echter absent.
In 1187 na de Slag bij Hattin wist Raymond als een van de weinige edelen te ontsnappen aan Saladin. Terug in Tripoli stierf Raymond na een kort ziekbed rond augustus/september. Raymond had geen kinderen, maar hij wees zijn peetzoon Raymond, een zoon van Bohemund III van Antiochië, aan als zijn opvolger.
In fictie[]
In de film Kingdom of Heaven uit 2005 wordt Raymond gespeeld door Jeremy Irons, alleen wordt hij daarin aangesproken als Tiberias en vervult hij een leidersrol in het leger van Jeruzalem.
Referenties[]
Bronnen, noten en/of referenties:
- M. W. Baldwin, Raymond III of Tripolis and the Fall of Jerusalem (1140-1187). Princeton University Press, 1936.
- Bernard Hamilton, The Leper King and His Heirs. Cambridge University Press, 2000.
- Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press, 1952.
- William of Tyre, A History of Deeds Done Beyond the Sea, trans. E.A. Babcock and A.C. Krey. Columbia University Press, 1943.
ar:ريموند الثالث cs:Raimond III. z Tripolisu fr:Raymond III de Tripoli he:רמון השלישי מטריפולי it:Raimondo III di Tripoli ja:レイモンド3世 pl:Rajmund III pt:Raimundo III de Trípoli ru:Раймунд III, граф Триполи zh:雷蒙德三世 (的黎波里)