Rafaël of Raphaël (Hebreeuws: רפאל) is een Hebreeuws woord dat "God heeft genezen" betekent, Rafaël is dus oorspronkelijk een aartsengel uit het jodendom die mensen genas. Het Hebreeuwse woord voor dokter is Rofe wat aan het woord Raphael verwant is.
Rafaël in het Judaïsme[]
Rafaël komt in het kanonieke Oude Testament niet voor, hij komt wel voor in het deuterocanonieke boek Tobit. Daar vergezelt hij de jonge Tobias, zoon van Tobit op zijn gevaarlijke reizen. Pas nadat Tobias veilig is teruggekeerd, maakt Rafaël zijn identiteit bekend.
In het Boek van Henoch, een Joodse tekst uit de tweede eeuw voor onze jaartelling, wordt Rafaël beschreven als 'een van de heilige engelen die over de geesten van de mensen gaat' (1 Henoch 20:3). Rafaël krijgt van God de opdracht om de demon Azazel gevangen te zetten 'en genees de aarde die de engelen verdorven hebben, en verkondig de genezing van de aarde, opdat zij van pastilentie kunnen helen' (1 Henoch 10:6,7). [1]
Rafaël in het christendom[]
Omdat het christendom uit het jodendom is voortgekomen, is de aartsengel Rafaël in het christendom terechtgekomen. Omdat het boek Tobit als deuterocanoniek boek bij protestanten weinig gezag heeft, wordt Rafaël voornamelijk als katholieke engel gezien. In het begin van de 5e eeuw werd aan Rafaël een basiliek toegewijd op een eiland in de buurt van Alexandrië. Zijn feest wordt in de Rooms-Katholieke Kerk gevierd op 29 september, samen met de aartsengelen Michaël en Gabriël.
Het boek Tobit waarin Rafaël voorkomt, wordt door protestanten gezien als apocrief. In het Nieuwe Testament worden alleen de engelen Gabriël en Michaël bij namen genoemd. (Lukas, hoofdstuk 1 vers 19 en 26). Binnen het protestantisme wordt aartsengel Michaël vaak als de enige echte aartsengel gezien.
Referenties[]
|
Voor meer mediabestanden zie de categorie Archangel Raphael van Wikimedia Commons. |