Palestina (afkomstig van het Griekse Παλαιστίνη; vandaar vertaald in het Latijn: Palaestina; Hebreeuws: פלשתינה Palestina; Arabisch: فلسطين Filasṭīn, Falasṭīn, Filisṭīn) is een naam met vele betekenissen.
In de oudste, breedste, niet-politieke zin wordt hiermee 'het oude Palestina' aangeduid, een landstreek in het oude Kanaän die thans Israël en de Palestijnse Autoriteit omvat, benevens delen van Jordanië, Syrië en Libanon. Zo opgevat lopen Palestina's grenzen van de Libanese kustplaats Sidon oostwaarts tot aan Damascus, naar het zuiden tot aan de Golf van Akaba, en dan in noord-westelijke richting naar Rafah aan de Middellandse Zee.
Veel Israëli's en joodse en christelijke zionisten gebruiken de uitdrukking Land (van) Israël, in het Hebreeuws ארץ־ישראל, Erets Jisrael voor hetzelfde aardrijkskundige gebied in zijn enge of brede betekenis. Andere benamingen voor dezelfde landstreek zijn o.a. Kanaän, het 'Beloofde land' en 'Het Heilige Land'.
Inleiding[]
In het politieke debat van onze tijd roept de naam Palestina vaak heftige emoties op. Voor veel Joden is het oude Palestina het aan hun voorvaderen beloofde, Bijbelse grondgebied en de plaats waar ooit het spirituele centrum van de hele Joodse gemeenschap stond, de Tempel van Jeruzalem. Voor de moslims is weer zo dat zij geloven dat God (in het Hebreeuws: JHWH; in het Arabisch: Allah) de Israëlieten in de tijd van Mozes verstoten heeft uit het grondgebied, omdat ze God niet eerbiedigden. Sommige Arabieren, met name zij die door hun vertrek tijdens de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 en de Zesdaagse Oorlog van 1967 statenloos geworden zijn, beschouwen het Mandaatgebied Palestina als hun individuele vaderland.
Tenslotte pogen Arabieren een onafhankelijk Arabisch Palestina op te zetten. De eerste Palestijnse regering (1948-1959) faalde. Sinds 1994 onderhandelen diplomaten en regeringsleiders opnieuw over de opbouw van een dergelijke staat naast Israël, maar het is onduidelijk of die er ook in werkelijkheid zal komen. Verschillende bewegingen in het gebied die zich tegen de Israëlische aanwezigheid afzetten zorgen voor voortdurende onrust. De meest prominente is de Hamas-beweging, die via voortdurende terreuracties met raketaanvallen, bomaanslagen etc. Israëlische tegenacties en strafmaatregelen uitlokt. De Israelische regering, op haar beurt, verstoort de relaties met Palestijnse autoriteiten door meermaals geweld te hebben gebruikt waar vele Palestijnse burgers (dodelijk) slachtoffer van geworden zijn.