Lucianus van Antiochië
De heilige Lucianus van Antiochië (Samosata[bron?] - Nicomedië, 7 januari 312) was een Syrisch geestelijke. Na de dood van zijn rijke ouders, gaf Lucianus zijn bezittingen weg en studeerde rethorica, filosofie en schriftkritiek bij de H. Macarius in Edessa[bron?]. Hij was tijdens zijn jeugd ook korte tijd heremiet. Hij werd in Antiochië tot priester gewijd en werd geestelijk leider van de H. Pelagia van Antiochië. Hij werd hoofd van een school voor theologie in Antiochië. Eén van zijn leerlingen was Arius, de grondlegger van het arianisme. Lucianus was ook bevriend met Paulus van Samosata en met andere ketters en hij zou zelf ook een tijdje geëxcommuniceerd zijn, maar hij keerde later terug naar de officiële leer.
Hij was een bekend schriftuurleraar, die ervoor ijverde dat de kopiisten zo nauwkeurig mogelijk werkten. Hij verbeterde fouten door te vergelijken met oudere teksten in de oorspronkelijke talen. Zijn uitgave van de volledige bijbel, gekend als de "Luciaanse Recensie", werd door vele kerken gebruikt, evenals door de H. Hiëronymus bij zijn werk aan de Vulgaat.
Hij werd tijdens de christenvervolgingen van Diocletianus in Nicomedië opgepakt en verbleef negen jaar in de gevangenis. Hij werd voor de keizer gebracht als een voorbeeld en gaf daar een grote verdediging van zijn geloof. Hij werd vervolgens teruggebracht naar zijn cel en kreeg gedurende twee weken geen eten of drinken en werd dan voor de rechtbank gebracht en ondervraagd. Op al de vragen antwoordde hij "Ik ben christen" en stierf vervolgens de marteldood.
Zijn feestdag is op 7 januari in de rooms-katholieke Kerk en op 15 oktober in de Orthodoxe Kerk.
ar:لوسيان الأنطاكي el:Λουκιανός Αντιοχείας fr:Lucien d'Antioche ko:안티오키아의 성 루치아노 it:Luciano di Antiochia hu:Antiochiai Lukianosz pl:Lucjan z Antiochii ru:Лукиан Антиохийский sl:Sveti Lucijan Antiohijski sv:Lukianos av Antiochia