|
De neutraliteit van dit artikel wordt betwist. Zie de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie. |
Apologia komt uit het oudgriekse apologia (απολογία) en betekent spreken in verdediging.
Oudgriekse apologetiek[]
Christelijke apologetiek[]
Apologie kan naast de verdediging van het geloof ook de theologische onderbouwing van geloofsverdediging en de geschriften waarin geloofsverdediging voorkomt aanduiden.
Zij die de apologie bedrijven zijn apologeten: de apologeet is een verdediger van de leer die uit de natuur en de Schrift verkregen kan worden, het vormt een aanvulling, bevestiging van de kennis van God uit de Schrift.
Cicero: met zijn werk 'de natura deorum' (Over de natuur van de goden) is hij een van de invloedrijkste klassieke uiteenzettingen over de natuurlijke godskennis.
Het evangelie volgens Marcus (waarvan algemeen aangenomen wordt dat het het oudste evangelie is, geschreven rond 70 na Chr.) wordt door sommige wetenschappers als een apologie beschouwd. Marcus moest immers het christendom verdedigen tegen interne en externe twisten. Om bij de externe twisten te beginnen: Marcus moest verdedigen hoe iemand die Christus genoemd werd (dit werd destijds opgevat als een politieke titel, d.i. iemand die het volk Israël zou bevrijden van de Romeinen en andere vervolgers) aan het kruis kon sterven. De Griekse titel Christus (analoog aan het Hebreeuwse Messias) duidde immers de verwachte komst van een koning aan die op grootse wijze de wereld zou veroveren. Maar deze man die zich Christus noemde stierf aan het kruis. Er moest dus een andere interpretatie aan deze titel worden gegeven: een niet-politieke uitleg. Jezus' koninkrijk was niet van deze wereld. Ook de kruisiging moest in dit licht begrepen worden. Kruisiging was destijds de zwaarste straf die opgelegd kon worden, dus dat Jezus aan het kruis gestorven was niet bepaald bevorderlijk voor het idee van hem als Goddelijke redder. Marcus doet er dan ook alles aan om te laten zien dat Jezus ten onrechte gekruisigd is. Lezing van Marcus laat zien dat de Joodse leiders er voortdurend op uit zijn om Jezus te grazen te nemen (naar hun mening ondermijnde hij hun autoriteit en zweepte hij het volk op), maar hoewel zij Jezus meerdere keren op een, volgens het Jodendom, ongeoorloofde daad betrappen (bijvoorbeeld het genezen van zieken op de sabbath of het eten met onreine mensen), weet Jezus hen iedere keer 'onder de tafel te kletsen'. Op het moment dat Jezus gearresteerd wordt, is er dan ook geen aanklacht tegen hem en die zal er ook niet komen. Ook Pontius Pilatus gelooft volgens Marcus niet dat Jezus echt een rebel is, zoals de Joodse leiders hem willen doen geloven, maar hij moet uiteindelijk zwichten omdat de Joodse leiders het volk hebben opgezweept.
Het beeld dat Marcus van Jezus geeft is van een onbegrepen God die moet lijden. Door deze uitleg te geven aan de titel Christus/Messias en de kruisdood konden christenen zich verdedigen tegenoven buitenstaanders (extern) en bovendien hun eigen identiteit versterken (intern). Het apologetische karakter van Marcus stoelt, kortom, op het feit dat hij het christendom verdedigt.
Zie ook[]
bg:Апология ca:Apologètica cs:Apologeta da:Apologetik el:Απολογητική (θεολογία) fi:Apologetiikka fr:Apologétique he:אפולוגטיקה hu:Apologetika ia:Apologetica id:Apologetik it:Apologetica ja:弁証学 ka:აპოლოგია no:Apologetikk pl:Apologetyka pt:Apologética ru:Апология sk:Apologetika sv:Apologeterna uk:Апологетика zh:護教士